Η παράδοση των όπλων από τους μαχητές του ΕΛΑΣ μετά την συνθήκη της ΒάρκιζαςΠροσφάτως η γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα εξέφρασε το παράπονο του κόμματος της για το ότι η κρατική τηλεόραση ασχολείται με την ιστορία του ΚΚΕ και του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος χωρίς την παρουσία μελών του ΚΚΕ αλλά με τη συμμετοχή τέως μελών, που μπορεί μεν να πρωταγωνίστησαν στα γεγονότα, δεν δικαιούνται όμως να ομιλούν για το ΚΚΕ αφού δεν ανήκουν πια στις τάξεις του, άρα είναι θανάσιμοι εχθροί του. Το παράπονο αυτό δεν είναι αθώο ούτε τυχαίο και υποκρύπτει την θέση του ΚΚΕ ότι τα θέματα της ιστορίας του είναι αποκλειστικά δική του υπόθεση και δεν δικαιούται ουδείς άλλος να ομιλεί. Άλλωστε δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι σκόπευαν να συμμετάσχουν στις εκπομπές του δημοσιογράφου της κρατικής τηλεόρασης Στέλιου Κούλογλου, (από τους ελάχιστους που διασώζουν το κύρος της δημοσιογραφίας), τον οποίο προφανέστατα φωτογραφίζει η γεν. γραμματέας, όταν στο παρελθόν τον έχουν κατηγορήσει ακόμη και για πράκτορα της CIA και το 2000 είχαν προβεί σε κινητοποιήσεις προκειμένου να ακυρώσουν προβολή εκπομπής του με θέμα την ιστορία του ΚΚΕ.
Καταρχήν η ιστορία του ΚΚΕ για τη δεκαετία 1940 – 1950 είναι απολύτως συνδεδεμένη με την επίσημη ιστορία του ελληνικού έθνους αφού το ΚΚΕ πρωταγωνίστησε στα γεγονότα και ως εκ τούτου ισχυριζόμενο ότι είναι αποκλειστικά δική του υπόθεση μειώνει το εύρος και τη σημασία του κόμματος και της ελληνικής αριστεράς κατά την κρίσιμη αυτή δεκαετία. Το ΚΚΕ θεωρεί απαράδεκτο επίσης να μιλάνε για την εποχή άνθρωποι που δεν ανήκουν πλέον στο κόμμα. Οι περισσότεροι ωστόσο πρωταγωνιστές των γεγονότων λίγα ή περισσότερα χρόνια αργότερα απομακρύνθηκαν από το ΚΚΕ άλλοτε οικειοθελώς και άλλοτε βίαια, ως προδότες, όπως συνέβη στον Άρη τον Μάρκο Βαφειάδη, τον Καράγιωργα, τον Πλουμίδη και στον πρώην παντοδύναμο, σταλινικό αρχηγό, Νίκο Ζαχαριάδη.
Ποιος άραγε πιστεύει ότι το ΚΚΕ ειλικρινά επιθυμεί την ιστορική διερεύνηση και μελέτη των γεγονότων της κρίσιμής δεκαετίας 1940 – 1950; και ότι επιθυμεί πράγματι να φωτιστούν όλα το σκοτεινά σημεία και τα τεράστια ερωτηματικά της περιόδου που καθιστούν ακόμη και την επιστήμη της ιστορίας ανίκανη να αποφανθεί και να περιορίζεται μόνο στη διατύπωση θεωριών;
Το ερώτημα, που συνοψίζει όλα τα επιμέρους ερωτηματικά, είναι πως η πλειοψηφούσα στρατιωτικά δύναμη του ΕΑΜ, διαπράττοντας ανεξήγητα πολιτικά και στρατιωτικά σφάλματα σταδιακά συρρικνώθηκε, και τελικά εξολοθρεύτηκε μαζί με τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας που πίστεψε και πολέμησε για τα ιδανικά της αντίστασης. Το μέγεθος της καταστροφής και της ανατροπής είναι τόσο μεγάλο που είναι αδύνατο να γίνει αποδεκτό από τους μετέχοντες στον αγώνα. Πασχίζουν να αποκαλύψουν τις αιτίες, επικεντρώνουν σε αναρίθμητα μικρά και μεγαλύτερα λάθη, υπερτονίζουν δευτερεύοντες παράγοντες, αναζητούν προδότες και πράκτορες. Το ΚΚΕ αρνείται να απαντήσει στα ερωτηματικά αυτά και αρκείται στο να κατακρίνει όσους το κατηγορούν, ενώ όσοι από τους πρωταγωνιστές των γεγονότων εξακολουθούν να βρίσκονται στις τάξεις του, φορτώνουν ο ένας την ευθύνη στον άλλο και κυρίως στους αναρίθμητους «προδότες».
Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την πολιτική του ΚΚΕ, το οποίο κρατάει τις απαντήσεις στα χέρια του, δηλαδή στα αρχεία του, τα οποία διαφυλάσσει ως επτασφράγιστο μυστικό, διαπράττοντας επιστημονικό έγκλημα. Όλα τα ερωτήματα που θέτει η ιστορία μπορούν να απαντηθούν μέσα από τη μελέτη αυτών των αρχείων. Πολλά ήδη έχουν διασαφηνιστεί από τη δημοσίευση μέρους αυτού του αρχείου που βρέθηκε στα χέρια του ΚΚΕ εσωτερικού και τώρα μελετάται διεξοδικά και ελεύθερα από τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ). Μέσα από τα αρχεία αυτά ήδη βγήκαν στο φώς, εκτός των άλλων, τα αλληλοκαρφώματα, η ακατάσχετη πρακτορολογία, η δαιμονοποίηση της διαφορετικής άποψης και η εναγώνια προσπάθεια εναρμονισμού των απόψεων με τις θέσεις της εκάστοτε ηγεσίας.
Τι αλήθεια κρύβει το ΚΚΕ και δεν επιτρέπει την πρόσβαση σε αρχεία τόσο απαραίτητα για την ιστορική γνώση; Η άποψη ότι καλύπτει λάθη των πρωταγωνιστών δεν ευσταθεί αφού κανείς πια δε βρίσκεται στη ζωή. Μήπως δεν επιθυμεί να αποκαλύψει το βαθμό εξάρτησης του από το κέντρο του παγκόσμιου κομμουνισμού δηλαδή από τη Σοβιετική Ένωση; Μήπως τα αρχεία αυτά αποκαλύπτουν ότι το ΚΚΕ κατευθύνονταν απόλυτα από τη Σοβιετική Ένωση και αποτέλεσε το μέσο άσκησης της δικής της πολιτικής; Μήπως τελικά ο εμφύλιος πόλεμος και όσα προηγήθηκαν ήταν κινήσεις στην παρτίδα σκάκι που έπαιζε ο Στάλιν με τους δυτικούς, χρησιμοποιώντας τους έλληνες αριστερούς ως αναλώσιμα πιόνια; Όσο τα ιστορικά τεκμήρια θα αποκρύπτονται ως ένοχο μυστικό, τόσο θα έχουμε το δικαίωμα να αναζητούμε πιθανές εξηγήσεις. Το ΚΚΕ μέσα από την πλήρη δημοσίευση των αρχείων του μπορεί πάντα να μας διαψεύσει.
Όλγα Καρούτa
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο 2ο φύλλο της εφημερίδας Φόρουμ της Πρέβεζας για την αριστερά την οικολογία και τα κινήματα, Γενάρης 2008,σ.7
